Fai dous anos que Lucas marchou da vivenda tutelada na que residía. Agora, xa independizado, recorda o seu paso polo sistema de protección”.
Os mozos e mozas tuteladas teñen que independizarse moito antes que o resto e sen unha rede de seguridade detrás. “Marchar da vivenda é duro porque de repente tes que pagar ti todos os gastos”, explica Lucas. El emancipouse cun emprego despois de prepararse dous anos no Programa Mentor para a vida adulta, pero recoñece as dificultades engadidas que tivo: “Á hora de buscar traballo, se saben que ves dun centro de menores, xa teñen prexuízos cara ti”.
As persoas tuteladas non fixeron nada malo. Atópanse nesa situación porque as súas familias non souberon ou non puideron coidalas: “A xente que medra en vivendas non é problemática. Van alí para aprender, para poder ter un futuro mellor no día de mañá”.
Na actualidade, dous anos despois de emanciparse, segue mantendo relación coas educadoras e educadores do programa e con algunhas das persoas coas que conviviu: “Entrar na vivenda foi o mellor que me pasou na vida porque me axudaron en moitos aspectos”.